PROJECTEN
Naast hun optredens in eigen land trekt Het Grote Oor regelmatig de grenzen over om er de Vlaamse expats op te zoeken en ter plekke goede doelen te ondersteunen. In 2007 verbaasde de groep de NEW YORK-ers in ‘The Laugh Factory’ op Broadway en hetzelfde jaar speelden ze voor Vlamingen en Nederlanders in LONDEN. In oktober 2008 trok het gezelschap naar China om daar voor de Vlaamse expats in SHANGHAI 'Billy' te komen opvoeren. In april 2010 stonden ze op de planken in het National Theatre in KAMPALA (OEGANDA) tijdens 'The Belgian Evening' en op 3 november 2011 waren ze te gast in PRAAG om er te spelen ten voordele van Chances 4 Children.
Met de buitenlandse optredens steunt Het Grote Oor telkens met flinke bedragen een waardevol maatschappelijk project. Het weeshuis en de school van Zaba Kine in CONGO mocht in 2014 een cheque van 4250 Euro ontvangen.
​
Ook in de toekomst blijft de groep humanitaire projecten waarbij Vlamingen betrokken zijn steunen. Je vindt er alles over op deze site.
​
Zanger-accordeonist Jean Vanhoof is in Vlaanderen bekend van zijn talloze publicaties in tuinbladen, zijn tuinboeken, en als de TV tuinman in de populaire VTM-reeks 'GROENE VINGERS '. Ook bij Dobbit TV (Telenet kanaal 45) zie je hem regelmatig een tuinprogramma presenteren.
In NEW YORK voor The Abraham House
​
Op 31 maart 2007 speelde Het Grote Oor op uitnodiging van VIW een compilatie van De Opvoedknechten en De Voedselketen in The Laugh Factory op Broadway. Ze traden daarmee in de voetsporen van de humoristische groten der aarde. Het werd een mijlpaal in hun bestaan. Het avontuur was zelfs de aanleiding voor een heuse soap op de lokale televisie RTV.
​
De opbrengst van deze voorstelling was volledig voor The Abraham House van de Vlaamse zuster Simone, lid van de congregatie van de kleine zusters van Charles de Foucauld. Meer dan veertig jaar geleden trok ze naar de Verenigde Staten om er als gevangenisaalmoezenier in Rikers Island te werken. Met zijn 16.000 gedetineerden is dit de grootste gevangenis van de Verenigde Staten. Ze zag er de problemen die rijzen bij de reïntegratie. Daarom stichtte ze Abraham House , een 'halfweghuis' waar gevangenen de laatste maanden van hun straf doorbrengen. Ze krijgen er een speciaal programma dat hen voorbereidt op hun reïntegratie. Ze vinden er steun bij elkaar, maar krijgen er ook juridisch advies en materiële ondersteuning.
Er is bovendien een jongerencentrum voor de kinderen van de gedetineerden. Ze kunnen er lessen volgen om hun leerachterstand op te halen. 'De beste manier om de vicieuze cirkel van de criminaliteit te doorbreken', zegt Simone.
Zuster Simone behaalt spectaculaire resultaten. Tot nu toe is niemand van haar gasten hervallen, terwijl de recidive in New York gemiddeld oploopt tot tachtig procent.
Het levenswerk van zuster Simone is ook het Grote Oor niet ontgaan. VIW New York-voorzitster Greet T' Jonck overhandigde haar de recette na afloop van het optreden in Manhattan.
In SHANGHAI voor Morningtears
​
Op 26 oktober 2008 was de volgende stap in de charity-wereldtournee een feit: Het Grote Oor stond op de planken in de wereldstad Shanghai (China) en amuseerde er de Vlaamse gemeenschap. De opbrengst van de avond werd geschonken aan het project 'Morning Tears' van Koen Sevenants.
​
Klik hier voor de website van Morningtears.
​
Klik op het onderstaand pdf-icoontje om ons reisverslag te lezen.
​
​
In LONDEN voor The Abraham House
​
Op uitnodiging van Pascal Paepen trokken we met een bus vol vrienden en sympathisanten naar Londen. In het hartje van de stad speelden we in een chique hotel voor de Vlamingen in the city. De opbrengst ging deze keer naar een weeshuis in Haïti.
​
Het huis 'Oeuvres Notre Dame des Victoires' is gesitueerd in het centrum van Port au Prince en werd gesticht in 1973 door Soeur Marie Véronique, een Haïtiaanse non. Het is een transitcentrum voor adoptie en huisvest een vijftigtal kinderen van minder dan tien jaar. Sinds een verwoestende brand in 1999 het hoofdgebouw in de puin legde, werden de kinderen ondergebracht in drie ruime kamers en een refter-speelzaal. Ze hebben er ook nog een keuken, een badkamer en een piepklein bureautje voor de administratie.
Het zijn de kleinsten van 6 maand tot 2 jaar die het meest te lijden hebben onder het plaatsgebrek omdat ze nog niet naar school gaan, zoals de grotere kinderen, en zo zitten ze meestal in deze sombere lokalen. De grotere kinderen kunnen wel buiten spelen. Hun school is vlakbij het weeshuis gelegen. De hygiënische condities zijn rudimentair te noemen, maar de kinderen krijgen voldoende te eten en worden er goed verzorgd. Vaak komen weesjes totaal ondervoed aan in het weeshuis, en hebben ze langdurige en kostelijke medische verzorging nodig om er weer een beetje bovenop te komen vooraleer voor adoptie te kunnen worden aangeboden.
Organisator Pascal Paepen en betrokken adoptieouder Bart Roels maakten de recette van de voorstelling door Het Grote Oor (ruim 2000 Eu) over aan zuster Marie-Véronique.
In KAMPALA voor Soft Power Education
​
Het Grote Oor schonk 4000 Euro aan twee scholen van de NGO Soft Power Education. De voorstelling vond plaats in het National Theatre van Kampala. Een gedenkwaardige avond die werd beschreven in het boek 'Content op de Evenaar' van Michel Van Oosterhout:
Fleur van de sleet
Toegegeven. De mooie titel van de column van deze week is de eerste die ik niet zelf verzonnen heb. Ook al had ik de titel graag op mijn geweten gehad, want ie is namelijk wonderschoon en vol betekenis. En het is niet zo dat ik bevooroordeeld was toen ik het hoorde. De snaar van heimwee naar mijn roots werd even aangeslagen.
Misschien kon ik het niet bedenken omdat zoiets moois niet uit de hoed van een Nederlandse woordsmid kan komen. Deze woordspeling, zo besloot ik toen ik ‘m hoorde, kan alleen maar door een Vlaming bedacht worden.
Denk u eens in. Een volledig Mols cabaret gezelschap dat Het Grote Oor heet, dat eenmalig in Kampala optreedt. Me in een taalaccent toezingend en sprekend, dat me in één klap terugtovert naar mijn jeugdjaren. Want hoe vaak ben ik wel niet in Mol en omstreken geweest!
Denkt u ook eens in, een concertzaal in Kampala die vol zit met Nederlanders en Vlamingen. Enkel blanke kopjes, en dan volgt voor de voorstelling eerst het Oegandese volkslied. De volle bak met blanken - er was werkelijk geen Oegandees in de zaal aanwezig - staat op en eert het volkslied van de parel van Afrika. Zou me niet verbazen als dat nog nooit gebeurd is waar dan ook ter wereld. Aangrijpend dat al die blanke mensen zich dus een beetje Oegandees waanden. Los van hun vaak niet mis te verstane kritiek op het land.
Dat de heren van Het Grote Oor talent hebben op het gebied van poëzie en parodie en muzikaal ook van wanten wisten, bleek al snel. Vooral hun grollende volzinnen op het onderwijs waren uiterst lachwekkend. Hun nep-pleidooi voor lijfstraffen op de Molse middelbare school (waar overigens al de muzikanten les geven) zou in sla-graag Oeganda een gevoelige maar opbouwend kritische snaar hebben kunnen raken. 'Oren zijn er toch voor gemaakt om aan getrokken te worden?', zo klonk het door de zaal.
De show Oe kan da van deze ondeugende dikbuikige 50 plussers zat vol zelfspot. Maar wat hen vooral zo goed maakte, was dat ze de melancholie van het bestaan zo goed wisten over te brengen. Hun persiflage van Ramses Shaffy’s We zullen doorgaan bracht me het kippenvel dat deze zo geliefde troubadour Nederland zo vaak heeft bezorgd. Maar het hoogtepunt was het lied De fleur van de sleet waarin zanger Jean Vanhoof ons de amoureuze gebreken van vijftig plussende Casanova’s voorspiegelde. Bijna ten ondergaan aan de liefdesdaad door nierstenen en pacemakers.
De toegift - Het nondedju lied - dat stijf stond van de vervloekingen in vier talen aan het adres van bazen, deed me ineens beseffen hoe braaf Oeganda toch eigenlijk is. Het Grote Oor schoffeerde daarmee vol humor zijn eigen schooldirecteur, die gitaar speelt in de band. Het feit dat zoiets kan, is van groot belang. Het laat zien hoezeer we ons in de Lage Landen bevrijd hebben van het overdreven juk van fatsoen en morele waarden.
​
Wil je het authentieke Afrika leren kennen dan is er geen betere bestemming dan Uganda. Dirk Leysen van de organisatie PRD zal graag jouw rondreis regelen, en hij neemt je mee naar plaatsen waar je geen toeristen ziet.
​
​
In MOL voor Zaba Kina
​
In Boma zijn we voorlopig nog niet geraakt. Toch steunden we al verschillende keer het project Zaba Kina.
​
In 2015 overhandigde Het Grote Oor al een eerste cheque van 4.250 euro aan de vzw Zaba Kina. Het Grote Oor speelde in Mol drie avonden op rij hun nieuwe productie "De Fleur Van De Sleet". Met gemak werden de drie voorstellingen uitverkocht en bevestigde de band nog maar eens hun stevige live reputatie.
Ze brachten een verrassende mix van parodie, poëzie, hartverwarmende humor en kolderieke sketches overgoten met een stevige beat.
De cheque werd na de voorstelling overhandigd aan de bezielster van Zaba Kina, Chris Philipsen. Zaba-kina is een kleine vzw die sinds 2007 een wees- en opvangtehuis in Creroea in Boma, Congo met meer dan 120 kinderen steunt. Hun werkterrein is onderwijs, gezondheid, watervoorziening en armoedebestrijding. De opbrengst wordt gebruikt om extra klasjes bij te bouwen en bestaande klasjes beter uit te rusten want het schooltje met 502 leerlingen barst uit zijn voegen.
​
Een jaar later schonk Het Grote Oor ook de opbrengst van enkele voorstellingen van Fronttaal aan deze mooie organisatie. Als rasechte onderwijsmensen blijft het hart van de Oren steeds weer kloppen voor kinderen overal ter wereld.
​
Klik hier voor de website van Zaba Kina.
​
​
